20 Temmuz'a böyle gelindi...

 Kıbrıs Barış Harekâtı’nın üzerinden 49 yıl geçti.

1571 yılından itibaren 307 yıl Osmanlı hâkimiyeti altında kalan Kıbrıs’ın yönetimi 1878 yılında geçici olarak İngiltere'ye devredildi. İngiltere 1914'te ise tek taraflı bir kararla adayı ilhak etti. Türkiye, İngiliz egemenliğini Lozan Antlaşması’yla 1923'te tanıdı.

1931’den itibaren Kıbrıslı Rumlar, Yunanistan ile birleşme taleplerini yoğunlaştırdı.

Kıbrıs’ın Yunanistan ile birleştirilerek, tamamen bir “Elen” adası haline getirilmesi şeklinde özetlenebilecek olan “Enosis” kampanyasına, İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra hız verildi.

 1955 yılında EOKA terör örgütünün kurulması ve şiddet eylemlerinin giderek artması sonucu 1955-1958 döneminde Kıbrıslı Türkler 33 karma köyü terk etmek zorunda kaldı.

Enosis'e karşı kendi örgütlenme çalışmalarına başlayan Kıbrıslı Türkler, gelişmelere paralel olarak, "taksim" görüşünü geliştirdi.

Yunanistan'ın BM'den tek taraflı "self-determinasyon", Enosis lehinde bir karar elde edememesi, Kıbrıslı Türklerin Enosis'e karşı direnişleri ve Türkiye’nin kendilerini desteklemekteki kararlılığı, Türkiye ile Yunanistan arasında müzakerelerin başlatılmasına imkan sağladı.

Türkiye, İngiltere ve Yunanistan’ın 11 Şubat 1959’da imzaladığı Zürih ve Londra anlaşmalarıyla bu ülkelerin garantörlüğünde Türk ve Rum halklarının eşitliğine dayalı Kıbrıs Cumhuriyeti kuruldu.

Kıbrıs’ta 1960’ta kurulan Kıbrıs Cumhuriyeti’ni tek taraflı bozan Rumlar, Türklere karşı savaş başlattı. Terör örgütü EOKA'yı kuran Rumların tek amacı vardı: Kıbrıs adasını Yunanistan’a bağlamak.

Rumlara ait silahlı gruplarca 1963’ten itibaren gerçekleştirilen saldırılar sonucu Kıbrıs Türkleri, ülke yönetiminden baskı ve zulümle uzaklaştırıldı.

Kıbrıs Cumhuriyeti, Kıbrıslı Rumların 1963'te tek taraflı güç kullanımıyla anayasayı feshetmelerinden sonra ortadan kalktı.

Kıbrıs’ta en kanlı saldırılar Aralık 1963’te başladı. Rumların saldırıları tarihe “Kanlı Noel” olarak geçti.

Türklerin imhası veya Ada'dan atılmasını öngören Akritas Planı doğrultusunda yürütülen saldırılar ve ambargolar 1963-1974 yılları arasında artarak devam etti.

15 Temmuz 1974 tarihinde Yunan cuntasının desteğiyle EOKA lideri Nikos Sampson, adayı Yunanistan'a bağlamak amacıyla Makarios'a karşı bir darbe gerçekleştirerek iktidarı kısa süreyle ele geçirdi.

Kıbrıs'ın egemenliğine ve toprak bütünlüğüne kasteden bu hareket karşısında Türkiye, 1960 Garanti Antlaşması çerçevesinde, İngiltere’nin ortak müdahaleye olumsuz cevap vermesi üzerine, Ada'daki Türklerin güvenliğini de dikkate alarak 20 Temmuz 1974 günü Barış Harekatı’nı başlattı.

Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi’nin çağrısı üzerine Türkiye, harekata iki günün ardından son verdi.

Cenevre’deki iki kez gerçekleşen görüşmelerde sonuç alınamayıp, Rumların katliamları devam edince 14 Ağustos’ta ikinci harekat başladı.

 Harekatla Kıbrıs'ın Yunanistan'a ilhakı önlendi, Kıbrıs Türk halkının varlığı da güvence altına alındı.

 Türk Barış Harekatı aynı zamanda Yunanistan'da cunta idaresinin de sonu oldu ve ülkeye demokrasi getirdi.